Het begon (zoals altijd) heel magisch op Ibiza...

Het was eindelijk een zonnige zondag op 12 mei 2024, toen ik in mijn tuin onder de kastanjeboom lag...

Zo lang hadden we in deze regenachtige, donkere lente op de zon gewacht! Het was gewoon heerlijk om zo onder deze boom te liggen en de warmte van de zon op mijn huid te voelen.

Klinkt heel fijn en ontspannen, toch? Mijn emoties waren dat echter niet. Een gevoel van onrust en hartkloppingen lieten me niet tot rust komen. Een vreemd gevoel van 'er is nog iets niet afgerond', 'er is nog iets te doen', 'er wacht nog iets op je' liet me niet tot rust komen.

Wanneer ik in zo'n 'stressvolle toestand' ben, richt ik al mijn aandacht op mijn ademhaling. Diep in- en uitademen... Nogmaals: 4 seconden in, 4 seconden uit. Geleidelijk zakte ik weg in een aangename meditatieve ontspanning, mijn onrustige gedachten kwamen tot rust en ik kon me ontspannen.

En toen, als uit het niets: "Je moet NU naar Ibiza!"

Wat? Hoezo? Wacht even... Ik wilde toch met mijn zoon op huttentocht gaan? - "Nee. Je moet naar Ibiza! NU!"

Opeens was ik klaarwakker! Een roeping? Een uitnodiging van het universum? Was dat het? Wat in hemelsnaam moet ik op Ibiza?

Maar ondanks mijn gedachten (die ons soms behoorlijk in de war kunnen brengen), voelde ik diep in mijn hart: 'That's real! I have to go!'

En ik voelde het tot in de kleinste cel van mijn wezen...